“Her şeyden biraz kalır.”

Sabahtır yalnızlık,
Nasıl sabah, nasıl yalnızlık…
Ve şiirsel hiçbir yanı yok sanılır.
Var mıdır, vardır.
Vardır, ama çiçeklerle değil,
Kendi başına zımpara taşı gibi acımasız.
Ne aklıma gelse bir bakıyorum unutmuşum.
Tren penceresinden bir tarla,
Eskiyip atılmış bir gömlek,
Hiç unutmam.
“Hiç unutmam, hiç unutmam, hiç unutmam.”
Diyor birisi,
Yineliyorum: Hiç unutmam, hiç unutmam, hiç unutmam.
Çünkü hiç unutmam, hiç unutmam, hiç unutmayın.
İnsan nasıl direnir başka?
“Her şeyden biraz kalır.”
Diyor birileri,
Çoğulluk haklılıktır.
Kavanozda biraz kahve…
Kutuda biraz ekmek…
İnsanda biraz acı…

Turgut Uyar